معماران مختلفی همچون سانتیاگو کالاتراوا از اختراعات پینه رو الهام گرفته اند. کالاتراوا سهم خود را با رساله و تأکید بر انعطاف پذیری سازه های سه بعدی در انستیتوی فدرال سوئیس در سال ۱۹۸۱ در زوریخ ادا کرد. پایداری سازه در حین باز شدن یکی از موضوعات مورد مطالعه است.

پروژه های بزرگ دارای تعداد قابل توجهی میله و لولاست که در معرض استفاده طولانی قرار دارند و نیاز به مطالعهٔ ویژه ای برای اطمینان از رفتار ایمن و صحیح سازه دارند. فلیکس اسکریگ و جوآن پرز و الکارسل روشهای مبتکرانه ای متشکل از شبکه هایی از قیچی سانهای بازشونده برای حل مشکلات ناشی از ناپایداری زاویه ای در سازه های بزرگ مقیاس موجود ایجاد کردند.

تئودور زیگلره تحقیقاتش را بر موانع حرکتی که در طی فرایندهای باز شدن گنبدهای کروی به وجود می آید متمرکز کرد. او با استفاده از اضافه کردن اعضایی کوشید تا از پدیده خود قفل شوندگی در مجموعه بازشونده جلوگیری کند.

کارین گانتس ناسازگاری میان زنجیره های قیچی سان های ویژه ای را کشف کرد که موجب ایجاد قفل شدگی و تشویق ناشی از آن (قفل شدگی) در سازه ها بودند و به دنبال آن روشی نظری برای به دست آوردن محدودیت هندسی واحدهای بازشونده ارائه کرد و سبب حفظ خصوصیات مطلوب ناشی از بازشوندگی و شرایط خالی از استرس شد. در پژوهشی برای یافتن هندسه مناسب تر و کارآمدتر برای سازه های قیچی سان تاشونده شان از جبر فرمکسی برای دستکاری پردازش ترکیب بندی ساختمانی دستگاه پانتوگراف استفاده کرد.

در پژوهشی همزمان کی کاواگوچی و وای هانگای و کیناپارا روش تحلیلی برای احراز سریع ترین راه به منظور برپا کردن یک سازه قیچی سان فرایند بهینه تازدن آن تا رسیدن به شکل مطلوب را پیشنهاد کردند. دیگر پژوهشها به منظور اصلاح سیستم یا فرایند ساخت بر آزمایش انطباق با کانسپت اصلی عناصر قیچی سان متمرکز شدند.

برای نمونه ژانگ یو یان چن اتصالات سه بعدی تحت فشار را به جای لولاهای قیچی سان دو بعدی تاشونده به کار گرفتند كوكادا تسوتومو و هوکایدو تو کامی برای آسان کردن عمل باز شدن کابل های مکمل را به تاقهای قیچی سان اضافه کردند. هوبرمن با خطی مشی متفاوت به طور خاص در زمینه طراحی موضوعات گوناگون مبتنی بر عملکرد مکانیکی قیچی کار میکرد. از میان تولیدات وی اسباب بازی های تاشونده به طور خاص بسیار محبوب شدند و با موفقیت در سرتاسر جهان به فروش رسیدند.

برخی از این اسباب بازیها از نوع جدیدی از مکانیزم استفاده میکنند که توسط هوبرمن اختراع شده است و قیچی سان های زاویه دار نامیده می شوند. این سیستم جدید, شکل دیگری از ایده قیچی سان اصلی محسوب میشود که شامل تا شدن عناصر صلب به منظور رسیدن به زاویه دلخواه و تشکیل شکلهای چند ضلعی است که با قیچی سان مستقیم ممکن نیست. به کمک این سیستم میتوان سازه های پیچیده و مهیج را مانند کرهٔ ژئودژیک منبسط شونده، ها یپار منبسط شونده گنبد آیریس و قوس هوبرمن طراحی کرد.

پژوهش های بعدی روی قیچی سانهای زاویه دار همراه با تأکید ویژه بر کاربرد در صنعت هوا فضا و جایگاه ورزشی توسط سرجیوپلگرینو، فرانک جنسن در لابراتوار سازه های بازشونده در دانشگاه کمبریچ در انگلستان انجام گرفت. اما در کنار تمامی این تحقیقات و پیشرفت ها که همچنان ادامه دارد, مادرطبیعت از حدود ۴ میلیارد سال پیش, از چنین ساختار و سازه ای بهره برده است.

برگ های جوان به روش های خاصی درون جوانه بر روی درخت قرار می گیرند؛ برخی از گل ها در طول روز باز میشوند تا زنبورها را به گرده خود جذب کنند، اما شب را برای تنظیم فعالیت های زیست محیطی خود به صورت بسته در می آیند. هر چند در برخی موارد این تغییر فرم بازگشت پذیر نخواهد بود.

بال های حشرات زمانی که گسترش یافته اند تا پنج برابر اندازه آنها در هنگام بسته شدن هستند. برخی از ماهی ها, خزندگان و پرندگان دارای استخوانهای خاصی در دهان خود هستند که میتوانند در جهت بزرگ شدن دهان حیوانات جابه جا شوند. امروزه الگوبرداری های بسیاری از طبیعت شده است و در معماری نیز از آن استفاده کرده ایم.