به گزارش شماره 3277619 در تاریخ اوت سال 1963 که در دفتر ثبت اختراعات و علائم تجاری ایالات متحده آمریکا (USPTO) منتشر شده است, دیوید اس میلر بنیان گذار سقف های متحرک جمع شونده با پوشش سخت به صورت خودکار و به وسیله کنترل از راه دور می باشد؛ که برای خانه ها و ساختمان های با کاربری غیرمسکونی در نظر گرفته شده است.

البته به کارگیری این نوع سقف را می توان در حدود 5 سال قبل از ثبت اختراع یعنی در سال های 1958 تا 1963 دانست. ورزشگاه ملون آرنا در پیتزبورگ ایالات متحده در سال 1961 به عنوان اولین سقف متحرک جمع شونده در مقیاس بزرگ با 127 متر طول دهانه به شمار می رود. این سقف برای باز و بسته شدن از فناوری های مدرن استفاده می کرد.

از آن به بعد بسیاری از ورزشگاه های بزرگ شروع به استفاده از سقف های متحرک جمع شونده کردند. یکی از دلایل اصلی استفاده از سقف متحرک جمع شونده مقرون به صرفه بودن است. اگر یک رویداد برنامه ریزی شده در یک ورزشگاه به دلیل آب و هوای نامساعد لغو شود, ریسک مالی قابل توجهی را به همراه خواهد داشت. البته پوشش های ثابت سقف می تواند یک راه حل باشد. با این حال تماشاچیان ترجیح می دهند در هوای آزاد, در معرض آسمان طبیعی, نور, و جریان هوا به تماشا بپردازند.

بنا بر این سقف متحرک راه حل بهتری است. به جز برای سالن های شنا, که عمومی تر است, سقف های متحرک جمع شونده معمولا در هر کشور برای ورزشی خاص بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. به عنوان مثال, در ژاپن, سقف های متحرک جمع شونده بزرگ اغلب برای استادیوم بیس بال استفاده می شود. و در ایالات متحده آمریکا, سقف های متحرک جمع شونده بزرگ برای ورزشگاه های فوتبال آمریکایی انتخاب شده است.

در اسپانیا, تعداد زیادی از سقف های متحرک جمع شونده برای میدان های گاوبازی ساخته شده است. امروزه فوتبال یکی از محبوب ترین ورزش ها در سطح بین المللی به شمار می رود, و از این رو, چندین ورزشگاه فوتبال با سقف متحرک جمع شونده در بسیاری از کشور ها ساخته شده است.

در دوران مدرن, با پیشرفت در مهندسی و توسعه پارچه ها با مقاومت بالا, ابعاد جدیدی برای سقف متحرک جمع شونده ظهور یافت. به همین دلیل استفاده از سقف های ثابت و متحرک جمع شونده با پوشش غشایی رونق چشمگیری یافته اند.

دو نفر نقش کلیدی در توسعه و به کارگیری سیستم سقف های غشایی ایفا کرده اند به گونه ای که یک ردپای بزرگ برای توسعه این نوع از سقف های متحرک جمع شونده بر جای گذاشته اند.

یکی معمار فرانسوی, راجر تایلیبرت, و دیگری فری اوتو معمار و محقق آلمانی, که در آغاز با هم کار می کردند, اما بعد ها از هم جدا شدند. اولین سقف متحرک جمع شونده غشایی با سیستم دکل تنها برای تئاتر فضای باز در جشنواره فیلم کن در سال 1965 توسط تایلیبرت و اوتو ساخته شد.

علاوه بر این تلاش های معمار اسپانیایی “پینه رو” تاثیر بسیاری بر روند توسعه سازه های قیچی سان داشته است. همچنین یکی از طراحی های شایان توجه مربوط به اسکرینگ است که مربوط به پوشش باز و بسته شونده برای استخر مرکز ورزشی در اسپانیا بود تا امکان استفاده از آن در زمستان فراهم شود. طرح شامل دو شبکه شبه لوزی یکسان با انحنا های کروی بود.

سبکی و قابلیت باز و بسته شدن یا انباشته شدن چنین سقف هایی آن ها را به عنوان معماری انعطاف پذیر مورد توجه معماران و مهندسان سازه قرار داده است.